Coschap interne

Dushi hende,

Ik weet, het is schandelijk laat, maar hierbij het verslag van mijn eerste coschap hier (interne geneeskunde). Het waren de eerste vier weken coschappen op Curacao, en wat een verschil met Nederland! Het begon al de eerste dag met het leren omgaan met papieren statussen. In Nederland is alles enorm goed geregeld met het elektronisch patiënten dossier, maar omdat er hier nog gewerkt wordt met papieren statussen is het af en toe echt ontcijferen wat een arts heeft geschreven. Wat dat betreft maken ze hun reputatie echt waar! ;)

Ook de omgang met de verpleging is een aparte tak van sport. De eerste dagen had ik daar best wel moeite mee, want als ze je niet kennen lopen ze ook niet hard voor je. Aan het einde van mijn coschap interne was ik goede maatjes geworden met een aantal, waardoor er ook veel meer voor me werd gedaan gelukkig. Interne vrouwen was echt 'mijn' afdeling geworden.

Het zit in het ziekenhuis namelijk zo: er zijn mannen- en vrouwenzalen. Mannen mogen niet bij vrouwen liggen en andersom. Verder zijn er ook nog klassenzalen. Zo liggen patiënten die niet goed verzekerd zijn op de derde klasse zalen, en patiënten die een hele goede verzekering hebben op een eersteklas kamer. Het verschil daartussen zit hem in de aanwezigheid van airco, tv en privacy. Ik moet eerlijk zeggen dat, als ik de keuze heb, ik liever op zaal zou willen liggen, omdat je daar veel meer controle hebt omdat er meer patiënten liggen, die aan de bel kunnen trekken als het met jou niet goed gaat.

Ik heb gedurende mijn coschap heel veel geleerd. Niet alleen omdat ik verantwoordelijk was voor een hele zaal met een stuk of 15 patiënten (iets wat in Nederland niet zo snel gebeurt), maar ook omdat de ziektebeelden hier zo extreem zijn. Mensen gaan vaak veel te laat naar de dokter, waardoor je hele uitzonderlijke gevallen van bepaalde ziektebeelden ziet. Dit komt in Nederland in ieder geval in de perifere ziekenhuizen niet zo vaak voor. Dat is dus ook een cultuurverschil.

Naast het ziekenhuis is het sociale leven ook nog heel leuk. Tijdens mijn eerste coschap was ik doordeweeks vaak heel moe, maar iedere vrijdag na de overdracht gingen we met veel coassistenten en arts-assistenten naar wet&wild, een beachclub, waar we met zn allen aan de bqq hapjes en polar gingen. Een perfect einde van een drukke werkweek dus. En natuurlijk in het weekend lekker naar het strand, stappen, slapen, beetje studeren... Een geweldige tijd dus!

Uiteindelijk heb ik mijn coschap heel goed afgerond en ben ik in november met veel zin begonnen aan mijn tweede coschap, chirurgie. Binnenkort volgt hier een verslag van.
Liefs!