De eerste week

Dushi allemaal,

Zo ben je in het koude Nederland, zo ben je in het warme Curacao. Zodra ik aangekomen was op woensdagavond 18:00 lokale tijd werd ik opgehaald door een 'overjarige hippie genaamd Martien' (zoals omschreven door Conny, mijn huisbaas en tevens de vriendin van deze overjarige hippie). En ja hoor, ze had niets gelogen, ik herkende hem meteen :) We zijn even snel langs Conny's huis gereden om alle spullen af te leveren, en toen direct doorgegaan naar Mundo Bizarro, een leuk restaurantje waar Conny speelde die avond. Mijn lieve huisbaas speelt namelijk piano en zingt om rond te komen. Ondanks mijn jetlag vond ik het erg leuk om Conny weer op te zien treden (ik heb haar namelijk twee jaar geleden voor het laatst gezien). Terwijl ik bij Mundo Bizarro was heb ik meteen wat gegeten, en guess what....het waren aardappels, boontjes en een gehaktbal haha! Maar wel lekker na zo'n lange vlucht met maar 1 maaltijd. Terwijl we daar zaten kwam er nog een verassing, want Paul Zeegers (degene die de World Music Box reizen naar Zuid-Afrika en Curacao/Colombia ook had geregeld) was ook op het eiland voor World Music Box samen met een student van het conservatorium! Ik had hem al twee jaar niet gezien, dus het was erg leuk om weer even bij te praten. Helaas was ik erg moe door de jetlag, waardoor ik om elf uur af moest haken.

De eerste dagen daarna waren erg onwennig. Auto regelen, settelen in de kamer en nieuwe mensen leren kennen... Het lijkt allemaal niet zo moeilijk, maar het neemt wel veel energie in beslag. Gelukkig ben ik inmiddels de trotse huurder van een mooie, gouden Hyundai Atos (ja, diezelfde als mijn moeder ;)) en ben ik ook min of meer gesetteld in mijn nieuwe leven voor een jaar. Gelukkig is Conny een schat van een mens, net als Martien, waardoor het wonen hier echt heel fijn is.

Het verkeer hier was wel even wennen. Sommigen rijden als gekken, er wordt om de minuut getoeterd of geseind en verkeer van rechts heeft geen voorrang. Ook het weer is bijzonder. Curacao kent een aantal regenmaanden, van oktober t/m januari. Het probleem is dat dat wat wij als Nederlanders hard regenen noemen, hier miezeren is. Combineer dat met niet zo'n goed rioolsysteem en het gevolg is dat de straten overstroomd raken. Toen ik net mijn auto had, moest ik na een avondje stappen terugrijden, maar door de regen waren een aantal wegen helemaal volgelopen. De weg waarop ik terug moest, was zelfs zo vol gelopen dat een aantal jongens om 05:00 's ochtends aan het waterpoloën waren ;) Onmogelijk dus om doorheen te komen. Maar zelfs dat went, en ik moet zeggen dat het rijden me nu wel aardig afgaat.

Na vijf dagen kwam een mede-co Randy, die ik al kende vanuit het Martini ziekenhuis, ook aan op het eiland. Samen hebben we de afgelopen dagen het eiland rondgereden, mooie strandjes bezocht, gesnorkeld, flamingo's gespot, bij het kruidentuintje van Dinah Veeris geweest (een homeopathisch geneeskundige), en lekker gegeten in leuke restaurantjes.

En nu is het dan eindelijk zover: de coschappen beginnen weer. Ik ben er ook wel weer aan toe om me nuttig te voelen. Het bruine kleurtje is er al, dus tijd om aan de slag te gaan!

Heel veel liefs uit een nat, maar warm Curacao!